Afscheid nemen is nooit gemakkelijk, en de keuze tussen een crematie of een gewone begrafenis om een waardig heengaan te verzekeren is dan ook een delicaat onderwerp. Toch is het van belang voor de nabestaanden om een duidelijk zicht te hebben op wat de beste optie is, en welke kenmerken beide manieren hebben. Tenzij de overledene zelf al een manier heeft gekozen, moeten de naasten immers deze beslissing maken.
Traditionele begrafenis
Bij een gewone begrafenis wordt de overledene meestal op de gemeentelijke begraafplaats begraven van de plaats waar hij of zij geleefd heeft. Een begrafenis in niet-geconcedeerde grond is een begrafenis in volle grond (doorgaans voor één persoon) voor minimum 10 jaar en waarbij de concessie kosteloos is. Als de 10 jaar verstreken zijn kan de grond echter niet worden aangekocht.
Een begrafenis in geconcedeerde grond daarentegen, kan voor een of twee personen worden voorzien en wordt eigenlijk tegen een concessieprijs gehuurd van de gemeente. De duur van de huur kan in dit geval altijd opnieuw verlengd worden.
De derde optie is een grafkelder, die door de gemeente of een extern bedrijf beschikbaar wordt gesteld. De huurperiodes hangen af van de gemeente maar kunnen ook hier steeds verlengd worden.
Crematie
Het toepassen van crematies – wat eigenlijk een versnelling is van het natuurlijke afbraakproces van het lichaam – komt de laatste jaren steeds meer op, en er zijn verschillende manieren om iemand te cremeren. Wat kost een crematie? Gemiddeld tussen de 300 en 500 euro. Een crematie gebeurt met een soort oven waarin het lichaam door de hoge temperatuur verbrand wordt, en de overblijvende as in een urne ondergebracht.
Daarna kan de as ofwel op een speciaal aangelegde strooiwijde worden uitgestrooid – die vaak verbonden is aan het crematorium waar het lichaam gecremeerd werd. Er kan daarbij ook een herinneringsplaatje worden opgezet.
Een uitstrooiing op zee gebeurt eigenlijk met een wateroplosbare urne, waardoor de as na verloop van tijd in het water terechtkomt. Er zijn zowel individuele uitstrooiingen (die enkel in bijzijn van de familie gebeuren) of collectieve uitstrooiingen, waarbij meerdere asurnes in het water worden verspreid.
